ohittura | Eibarko euskara

ohittura

1. [ohitura] . iz. (TE). Costumbre, uso, hábito. Nekeza da ohittura txarrak lagatzia. / [Neskamiari] jakin erain zetsazen aurrez bere eta uezaben ohittura eta izakerak. (Ibilt 474). Ik. usakera, usarixo.

2. [ohitura] . iz. (TE). Uso, costumbre, tradición. Herri batian ohitzen dan jardueria, beran izakerian eta kulturian ezaugarri bihurtzen dana. / Derecho consuetudinario-ko berbia da (TE, 586). Euskal Herriko ohitturak maittagarrixak ziran. / Las costumbres del País Vasco eran venerables.

ohitturia izan. [ohitura izan] . du esap. (TE). Tener por costumbre, acostumbrar, acostumbrar(se), soler. Antxiñako ohitturia genduan, Gabonetan senide guztiok batzia. / Era vieja costumbre nuestra el reunirnos los parientes por Navidad. / Ohitturia zan moduan, senittarte ta auzukuak gaubelia eittera juango zirala. (Zirik 12).